Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΙΝΩΠΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ. ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ ΔΙΑΧΕΕΤΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΠΩΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ.



Μέλη του συντηρητικού θρησκευτικού ιδρύματος Ερμπακάν πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας στο λιμάνι της Σινώπης, στη Μαύρη Θάλασσα, με αίτημα την απομάκρυνση του αγάλματος του αρχαίου Ελληνα κυνικού φιλοσόφου Διογένη, σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Hurriyet.
Τα μέλη του ισλαμικού αυτού ιδρύματος υποστηρίζουν ότι δεν εναντιώνονται στις τέχνες και στα αγάλματα αλλά στο γεγονός ότι μέσω των αγαλμάτων «διαχέεται» η ελληνική ιδεολογία στην πόλη τους  και δηλώνουν αποφασισμένοι πως θα συνεχίσουν τον αγώνα της απομάκρυνσής του.

«Θέλουμε το άγαλμα του Διογένη να φύγει από την είσοδο της Σινώπης και να μετακομίσει στο Μπαλατλάρ [μία τοπική βυζαντινή εκκλησία]. Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για αυτό, θα αγωνιστούμε γι' αυτό», δήλωσε ο Ισμαίλ Τετζίτς, τοπικός εκπρόσωπος της πόλης.

Γεννημένος στη Σινώπη, η οποία ήταν αποικία των Ιώνων στη Μαύρη Θάλασσα, το 412 ή το 404 π.Χ., ο Διογένης είναι γνωστός ως ένας από τους ιδρυτές της φιλοσοφίας των Κυνικών. Γνωστή είναι άλλωστε η ιστορία όπου αντιπαρατέθηκε  δημόσια  ακόμη  και  με  τον Μεγάλο  Αλέξανδρο.

Αφού αιχμαλωτίσθηκε από πειρατές οι οποίοι τον πούλησαν σκλάβο, ο Διογένης εγκαταστάθηκε τελικά στην Κόρινθο, όπου πέθανε το 323 π.Χ.

 

    ΕΙΚΟΝΑ  ΠΟΥ  ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ  ΟΙ  ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ  ΣΕ  ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ: 
Ο  ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΗΣ  "ΑΓΙΟΣ"  ΝΙΚΟΛΑΟΣ,  ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ  ΟΠΑΔΟΣ  ΤΟΥ  ΙΕΧΩΒΑ,  ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ  ΤΟΝ  ΑΡΧΑΙΟ  ΕΛΛΗΝΙΚΟ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΑΡΧΑΙΑ  ΕΛΛΗΝΙΚΑ  ΑΓΑΛΜΑΤΑ.
 

 

 ΔΙΟΓΕΝΗΣ  Ο  ΣΙΝΩΠΕΥΣ

Ο Διογένης ο αποκαλούμενος «Κυνικός», ή Διογένης ο Σινωπεύς (αρχ. Διογένης ὁ Σινωπεύς) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Φέρεται να γεννήθηκε στη Σινώπη περίπου το 412 π.Χ., (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.), και πέθανε το 323 π.Χ. στην Κόρινθο, σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο, την ημέρα που ο Αλέξανδρος ο Μέγας πέθανε στη Βαβυλώνα. Εξαιτίας της απόστασης, και εξαιτίας του γεγονότος ότι η ημερομηνία θανάτου του Διογένη δεν είναι ακριβώς γνωστή, ο Λαέρτιος πιθανώς παραθέτει κάποιον θρύλο. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Σωκράτης πέθανε την ημέρα της γέννησης του Διογένη.

Θεωρείται ο κυριότερος εκπρόσωπος της Κυνικής Φιλοσοφίας. Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει.

Η κυνική φιλοσοφία λέγεται έτσι γιατί είχε ως έμβλημά τον "κύνα" (σκύλος στα αρχαία ελληνικά). Δήλωναν πως "εμείς διαφέρουμε από τους άλλους σκύλους διότι εμείς δεν δαγκάνουμε τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουμε".

Γεννήθηκε στη Σινώπη του Πόντου αλλά κατά τα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα ήλθε στην Αθήνα εξόριστος από τη γενέτειρά του, επειδή, με τον τραπεζίτη πατέρα του Ικεσία, είχαν παραχαράξει το νόμισμα της πόλης («Ο Διογένης όταν εξορίστηκε από την πατρίδα του για κάποια παραχάραξη νομισμάτων, ήλθε στην Αθήνα, σχετίστηκε με τον κυνικό Αντισθένη, αισθάνθηκε έλξη για τον τρόπο ζωής του και ακολούθησε την κυνική φιλοσοφία αδιαφορώντας για την μεγάλη του περιουσία». Σούδα, “Διογένης” n. 1143). Όταν οι Αθηναίοι τον κορόιδευαν πως οι Σινωπείς τον είχανε εξορίσει αυτός με αστεϊσμό απαντούσε: "Εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί".

Στην Αθήνα παρακολουθούσε μαθήματα κοντά στον ιδρυτή της κυνικής φιλοσοφίας Αντισθένη. Παροιμιώδης έμεινε η απλότητα, η λιτότητα, το ελεγκτικό και χλευαστικό πνεύμα του απέναντι στους άλλους. Η παράδοση λέει ότι είχε μόνιμη κατοικία του ένα πυθάρι και γυρνούσε στους δρόμους όλη μέρα με ένα φανάρι. Όταν τον ρωτούσαν τι το χρειάζεται το φανάρι την ημέρα, αυτός απαντούσε: "Αναζητώ τον άνθρωπο". Επιγραμματικό είναι και αυτό που είπε κάποτε, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε γράμμα στον Αντίπατρο, με κάποιο αγγελιαφόρο που ονομαζόταν Αθλίας : "Ἀθλίας,παρ' ἀθλίου, δι' Ἀθλίου πρὸς ἄθλιον" (Ο άθλιος στέλνει άθλια επιστολή με τον Άθλιο προς έναν άθλιο).


Η διδασκαλία του  Διογένη


Ο Διογένης συχνά κυκλοφορούσε την ημέρα με ένα αναμμένο φανό, όταν τον ρωτούσαν "γιατί κρατάς φανό, ημέρα;" αυτός απαντούσε "Αναζητώ τον Άνθρωπο" O Διογένης έψαχνε να βρεί ένα ανθρώπινο ον, αλλά έλεγε πως έβλεπε μόνο κατεργάρηδες και αχρείους.

Ο Διογένης έθιξε αποκλειστικά κοινωνικά και ηθικά προβλήματα. Η διδασκαλία του ήταν ουσιαστικά επαναστατική και ανατρεπτική για την τάξη που επικρατούσε τότε. Προσπάθησε με τα επιχειρήματα του να αλλάξει την ανθρώπινη κοινωνία που είχε διαφθαρεί. Αυτό κατά τη γνώμη του θα γινόταν δυνατό αν ο άνθρωπος επέστρεφε στη φύση. Πίστευε, δηλαδή, πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί να την εξασφαλίσει. Ο Διογένης Λαέρτιος παραθέτει μεγάλο κατάλογο από έργα του Διογένη του Κυνός, από τα οποία σώζονται αρκετά, δυστυχώς όχι στην ελληνική.


Η διδασκαλία του με παραδείγματα


 Στην Αθήνα ο Διογένης έδωσε μια πολύ μεγάλη ώθηση στον Αστεϊσμό. Χρησιμοποιούσε το λογοπαίγνιο ως "Κύων" (σκυλί), "δαγκώνοντας τους φίλους για να τους διορθώσει" κατά την Κυνική φιλοσοφία.

  Ο Κύων "δαγκώνει" τον Διδύμωνα


Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει και γνωρίζει ότι ο Διδύμων ήταν τύπος ερωτύλος. Του λέει: "Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην".

  Ο Κύων "δαγκώνει" έναν οικοδεσπότη


Ο Διογένης είναι καλεσμένος σε ένα γεύμα και πηγαίνει στο λουτρό για να πλυθεί πριν φάει. Αλλά το λουτρό είναι πολύ βρώμικο. Δεν παραπονιέται, ώστε να μην προσβάλει τον οικοδεσπότη αλλά με αστεϊσμό ρωτά "Οι εδώ λουόμενοι, πού πλένονται κατόπι;".



Ο Κύων "δαγκώνει" έναν μοχθηρό πολίτη


Θέλησε κάποτε να πειράξει ένα μοχθηρό τύπο αφού έβλεπε τις πράξεις του και είχε ακούσει γι' αυτόν. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να βάζουν πάνω από την είσοδο του σπιτιού τους ένα θυραίο. Αυτό ήταν ένα σύμβολο, σήμα ή ρητό που διάλεγαν για την οικία τους. Ο μοχθηρός αυτός άνδρας είχε βάλει πάνω από την πόρτα της οικίας του το εξής ρητό: “ΜΗΔΕΝ ΕΙΣΕΙΤΩ ΚΑΚΟΝ” (Να μην μπει κανένα κακό). Έτσι, ο Διογένης κτύπησε την πόρτα και ρώτησε: "Ο οικοδεσπότης από πού μπαίνει;"

  Ο Κύων "δαγκώνει" στολισμένο νέο


Ο Διογένης Λαέρτιος περιγράφει ότι ο Διογένης ο Κυνικός κάθεται στο δρόμο, όταν ένας όμορφος και στολισμένος νέος περνάει από μπροστά του. Ο Διογένης τον ρωτάει πού πάει και ο νέος του απαντά σε ένα συμπόσιο. Να μην πας στο συμπόσιο, του λέει ο Διογένης, γιατί αν πας θα γυρίσεις "χείρων", δηλαδή χειρότερος στα αρχαία ελληνικά, ενώ ταυτόχρονα είναι και το όνομα Κενταύρου. Ο νέος πήγε και γυρνώντας από το συμπόσιο, βλέπει πάλι τον Διογένη στη θέση του. Πήγα στο συμπόσιο του λέει και δεν γύρισα "χείρων". Ναι, απαντά ο Διογένης, αλλά γύρισες "Ευρυτίων". (όνομα άλλου Κενταύρου που σημαίνει φαρδύτερος).

  Ο Κύων "δαγκώνει" τον Μέγα Αλέξανδρο


Ο Μέγας Αλέξανδρος κάποτε θέλησε να πειράξει τον Διογένη και αφού έλεγε ότι ήταν Κύων, του έστειλε ένα πιάτο κόκκαλα. Μετά, όταν συνάντησε τον Διογένη, τον ερώτησε: ”Πώς σου φάνηκε, Κύων, το δώρο μου;” Και ο Διογένης του απάντησε: "Ήταν άξιο για κύνα, αλλά καθόλου άξιο για Βασιλέα".



  Συνάντηση Διογένη Κυνικού με τον Μακεδόνα Βασιλέα Αλέξανδρο


Ο Διογένης είχε συλληφθεί αιχμάλωτος και κατέληξε στα δουλοπάζαρα της Κορίνθου. Ο Ξενιάδης, πλούσιος, αριστοκράτης της εποχής, είδε τον Διογένη και θέλησε να τον αγοράσει. Συζήτησε με τον δουλέμπορο και ο δουλέμπορος πλησίασε τον Διογένη και του είπε: "Αυτός ενδιαφέρεται να σε αγοράσει, τι δουλειά ξέρεις να κάνεις να του πω;". Ο Διογένης με λογοπαίγνιο απαντά "Ανθρώπων άρχειν". Το λογοπαίγνιο αυτό, ενός δούλου, άρεσε στον Ξενιάδη που χαμογέλασε και τον αγόρασε, αφού αντιλήφθηκε τις δύο έννοιες που με οξυδέρκεια έθεσε ο Διογένης: "Διοικώ τους ανθρώπους και διδάσκω στους ανθρώπους αρχές". Ο Ξενιάδης ανάθεσε στον Διογένη τη διδασκαλία των παιδιών του και έτσι ο Διογένης έμεινε στο Κράθειον, ένα προάστιο της Κορίνθου.

Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε έναν εκπαιδευτή, τον Λεωνίδα, που ήταν μυημένος στην κυνική φιλοσοφία. Γνώστης της κυνικής φιλοσοφίας ο Αλέξανδρος γνώριζε για τον Διογένη, για τα διδάγματά του, το ύφος και το πνεύμα του. Όταν ο Αλέξανδρος ήταν στην Κόρινθο, ήθελε να τον γνωρίσει και έστειλε ένα υπασπιστή του να βρει τον Διογένη και να του τον παρουσιάσει. Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε: "Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δει". Ο Διογένης απάντησε "Εγώ δεν θέλω να τον δω. Εάν θέλει αυτός ας έρθει να με δει". Πράγματι, ο Αλέξανδρος πήγε να δει τον Διογένη.


Ο Αλέξανδρος πλησιάζει τον φιλόσοφο και του λέει: "Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος". Ο Διογένης ατάραχος απαντά "Και 'γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων". Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και τον ρωτάει: "Δε με φοβάσαι;" Ο Διογένης απαντάει: "Και τι είσαι; Καλό ή κακό;". Ο Αλέξανδρος μένει σκεπτικός. Δεν μπορεί ένας βασιλιάς να πει ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτά εκ νέου: "Τι χάρη θες να σου κάνω;" Και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά: "Αποσκότισόν με". Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, τη λήθη, και δείξε μου την αλήθεια. Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, η απάντηση του μπορεί και να εννοηθεί έως: "Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο", καθώς οι κυνικοί πίστευαν πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη λιτότητα, στη ζεστασιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα από τα υλικά πλούτη. Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο: "Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης".




 ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΗΣ  ΣΙΝΩΠΗΣ

Η  Σινώπη ήταν πόλη της αρχαίας Παφλαγονίας. Είναι άγνωστος ο χρόνος ίδρυσής της. Πρώτοι άποικοι ήταν οι κάτοικοι της Μιλήτου περί τον 8ο αι. π.Χ., σε συμφωνία με τους παλαιούς κατοίκους. Ο Ηρόδοτος θεωρεί πρώτους οικιστές τους Κιμμέριους, άλλοι θεωρούν τους Αργοναύτες. Το όνομα προέρχεται από τη μυθολογική κόρη του ποταμού Ασωπού, Σινώπη. Η Σινώπη ήταν η πρώτη ελληνική αποικία στο Πόντο και αφετηρία του εξελληνισμού των εκεί ακτών μέχρι τη μακρυνή Κολχίδα. Η Τραπεζούντα, η Κερασούντα και τα Κοτύωρα ήταν αποικίες της Σινώπης. Κατά τον 5ο αι. απετέλεσε μέλος της Αθηναϊκής Ηγεμονίας, ο δε Περικλής έστειλε εκεί 600 Αθηναίους κληρούχους, μετά την απαλλαγή της πόλης από την τυρρανία του Τιμησέλεω. Στη συνέχεια, η πόλη ήταν ανεξάρτητη και από αυτή πέρασαν οι "Μύριοι" του Ξενοφώντα.

Το 368 π.Χ. καταλήφθηκε από τον Δατάμα, πέρση Σατράπη της Καππαδοκίας, αλλά διατήρησε την αυτονομία της. Το 183 π.Χ. καταλήφθηκε από τον Φαρνάκη Α' ο οποίος την κατέστησε πρωτεύουσα του Βασιλείου του Πόντου.
Στη πόλη αυτή γεννήθηκε ο
Μιθριδάτης ο Μέγας που την καλλώπισε με ναούς, στοές, νεώρια (μαρτυρία Στράβωνα). Τέλος δε το 70 π.Χ. καταλήφθηκε από το Ρωμαίο στρατηγό Λούκουλο που και αυτός της παραχώρησε αυτονομία. Το 44 π.Χ. έγινε οριστικά ρωμαϊκή αποικία με ρωμαίους εποίκους, υπαγόμενη στη Βιθυνία.



Κατα τη Βυζαντινή περίοδο δεν είχε σπουδαία σημασία, ανήκε δε στο Αρμενιακό Θέμα. Μετά την Δ' Σταυροφορία έγινε μήλος της έριδος μεταξύ της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας και των Σελτζούκων Τούρκων που την κατέκτησαν πρώτη φορά το 1214. Από τα μέσα του 13ου αιώνα πέρασε στην κυριαρχία τοπικών τουρκομανικών δυναστειών. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής την κατέκτησε το 1461, καθοδόν στην εκστρατεία του κατά της Τραπεζούντας, και μετέφερε τους κατοίκους της στην Κωνσταντινούπολη για αύξηση του εκεί πληθυσμού. Στην οθωμανική περίοδο η Σινώπη υπαγόταν στο εγιαλιέτι της Κασταμονής. Αξιοσημείωτο γεγονός των νεοτέρων χρόνων υπήρξε η παρά τη Σινώπη ναυμαχία του ρωσικού στόλου με τον τουρκικό στις 30 Νοεμβρίου του 1853 στην αρχή του Κριμαϊκού πολέμου, που οδήγησε στην καταστροφή του οθωμανικού στόλου και έδωσε το έναυσμα για να εισέλθουν η Αγγλία και η Γαλλία στον πόλεμο κατά της Ρωσίας.




Η Σινώπη κατά το μεσαίωνα απετέλεσε επισκοπή υπαγόμενη στη Μητρόπολη Ελενοπόντου, στους δε νεότερους χρόνους στη Μητρόπολη Αμάσειας. Κατά τη χριστιανική παράδοση, πρώτος που κήρυξε το χριστιανισμό στη πόλη ήταν ο Απόστολος Ανδρέας ο οποίος χειροτόνησε τον πρώτο επίσκοπο της, τον Φιλόλογο. Επί αυτοκράτορα Τραϊανού φέρεται να μαρτύρησε εδώ ο επίσκοπος Φωκάς. Αργότερα φέρονται μνημονευόμενοι επίσκοποι της Σινώπης ο Προαιρέσιος, ο Αντίοχος (στη Δ' Οικουμενική Σύνοδο), ο Σέργιος (στη ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδο), ο Γρηγόριος (στη Ζ' Οικουμενική Σύνοδο) και άλλοι.


Ο ελληνικός πληθυσμός της Σινώπης πριν το 1914 ήταν 5.000 και ο τουρκικός 9.000. Οι ¨Ελληνες διατηρούσαν αστική σχολή, Παρθεναγωγείο και 3 εκκλησίες. Στα περίχωρα της υπήρχαν άλλοι 2.000 Έλληνες. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου πολέμου, οι Έλληνες της πόλης και των γύρω χωριών υπέστησαν πολλές κακουχίες και οι επιζήσαντες μετανάστευσαν στην Ελλάδα κατά τη διετία 1923-1924, κατά την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.



Το κλίμα της Σινώπης είναι εύκρατο, ωκεάνιο και αρκετά δροσερό. Η μέση ετήσια θερμοκρασία φθάνει τους 14 °C. Ο ψυχρότερος που είναι ο Ιανουάριος μήνας έχει μέση θερμοκρασία 7 °C, ενώ ο Αύγουστος, ο θερμότερος έχει 22 °C. Θερμοκρασίες που σπάνια πέφτουν κάτω από –5 °C ή ξεπερνούν τους 30 °C. Το ετήσιο ύψος βροχής φθάνει τα 1140 mm. Οι βροχοπτώσεις είναι κοινό όλο το χρόνο και είναι βαρύ από τον Δεκέμβριο ως και τον Μάρτιο καταγράφεται επίσης περιστασιακή χιονόπτωση, αλλά γενικά η κάλυψη χιονιού είναι πρόσκαιρη.

 

 

Η  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΣΙΝΩΠΗ

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Σινώπη είναι γνωστή η «επώνυμη ηρωίδα» (δηλαδή το πρόσωπο που έδωσε το όνομά του) της πόλεως Σινώπης του Πόντου, σύμφωνα με μία εκδοχή. 

Υπάρχουν δύο αρκετά διαφορετικοί μύθοι για τη Σινώπη. Σύμφωνα με τον ένα, ήταν κόρη του ποτάμιου θεού Ασωπού, την άρπαξε ο θεός Απόλλων και την οδήγησε στη Μικρά Ασία. Εκεί το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο, τον Σύρο, τον επώνυμο ήρωα των Σύρων και της Συρίας. Σύμφωνα με τον άλλο, πιο περίεργο, μύθο, η Σινώπη ήταν κόρη του θεού Άρη και της Αίγινας. Την ερωτεύθηκε ο ίδιος ο Δίας και της ορκίσθηκε ότι θα της έδινε ό,τι του ζητούσε. Η Σινώπη του ζήτησε να αφήσει απείραχτη την παρθενιά της. Ο Δίας έπρεπε να τηρήσει τον όρκο του και της όρισε απλώς ως τόπο διαμονής τον παραλιακό τόπο όπου αργότερα κτίσθηκε η πόλη Σινώπη. Η Σινώπη με τον ίδιο τρόπο απέφυγε και τον Απόλλωνα και τον ποτάμιο θεό Άλυ. Αλλά και ποτέ δεν άφησε κανένα θνητό να την αγγίξει, ώστε κανένας δεν πήρε από τη Σινώπη αυτό που είχε αρνηθεί και στους θεούς.

 

  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
 
 

Η  ΝΕΑ  ΣΙΝΩΠΗ  ΤΟΥ  ΖΑΛΟΓΓΟΥ,  ΕΝΑ  ΟΜΟΡΦΟ  ΚΑΙ  ΖΩΝΤΑΝΟ  ΧΩΡΙΟ.
 
 

ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΣΙΝΩΠΗ

         Πρόσφυγες το 1922 και με πολλές δυσκολίες και αρρώστιες (ελονοσία-τύφος κλπ) οι κάτοικοι από τα παράλια της Μ. Ασίας (Σινώπη - Σαμψούντα - Τραπεζούντα   Αγιατζικ - Ερπαμ Τσαρσαμπά) ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην πεδιάδα της Λάμαρης του Ν Πρεβέζης.
  Ίδρυσαν ένα μικρό χωριό πάνω σε τρεις μικρούς λόφους της περιοχής αυτής γιατί πιο χαμηλά ήταν βάλτος και το ονόμασαν Ν. Σινώπη. Το όνομα του χωριού δόθηκε από έναν πρόσφυγα, τον Χατζαβασίλη που ήταν ο πρώτος που ήρθε στο χωριό και καταγόταν από τη Σινώπη της Μ. Ασίας.


 

Στη Ν Σινώπη ήρθαν 180 οικογένειες οι πιο πολλές όμως δεν άντεξαν στις αντίξοες συνθήκες και έφυγαν για τις πόλεις. Οι υπόλοιποι που με πολλές δυσκολίες κατάφεραν να επιβιώσουν έχτισαν τα σπίτια τους με τη βοήθεια ενός μηχανικού και του Προέδρου του χωριού Χατζηβασίλη και έκαναν τη Νέα Σινώπη ένα όμορφο και ζωντανό χωριό.
   Σήμερα η Ν Σινώπη είναι ένα ζωντανό Δημοτικό Διαμέρισμα που τίποτε δεν έχει να ζηλέψει ακόμα και από

 
μια πόλη, δεδομένου ότι είναι από τα λίγα Δημοτικά διαμερίσματα που κρατάει τους νέους.

   Τα στοιχεία είναι μια μαρτυρία του 92χρoνου κ. Κεχαϊδη Στυλιανού κατοίκου Ν. Σινώπης που κατάγεται όμως από την Σαμψούντα της Μ. Ασίας. Στην περιοχή δραστηριοποιούνται πολιτιστικοί Σύλλογοι που διατηρούν τις παραδόσεις και διοργανώνουν εκδηλώσεις όπως τα Διογένεια.




ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...