Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

ΠΕΡΙΚΛΗΣ Η ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ή ΗΓΕΜΟΝΙΑ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ



Ο Περικλής, από τις λέξεις περί και κλέος, ήτοι «o περιτριγυρισμένος από δόξα», ήταν Αρχαίος Αθηναίοςπολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., περισσότερο γνωστός ως «Χρυσούς Αιών του Περικλέους», συγκεκριμένα είναι η περιόδος μεταξύ των νικηφόρων πολέμων κατά των Περσών και του Πελοποννησιακού - εμφυλίου πολέμου. Ο Περικλής ο Αθηναίος υπήρξε διαπρεπέστερος πολιτικός άνδρας της αρχαιότητας και όχι μόνο. Στην εποχή του σημειώθηκε η μεγαλύτερη ακμή των Αθηνών και, ειδικότερα οι τέχνες, τα γράμματα και οι επιστήμες έφθασαν στην μεγαλύτερη ακμή τους.
Γεννήθηκε στην Αθήνα περί το 498 π.Χ. για μερικούς άλλους συγγραφείς το 490 π.Χ. και πέθανε από τον λοιμό το 429. Ήταν γιός του Ξάνθιππου και της Αγαρίστης. Και οι δύο γονείς του ανήκαν στις καλλίτερες οικογένειες των Αθηνών. Ο Περικλής είχε την τύχη μίας καλής, άρτιας και επιμελημένης μόρφωσης, η οποία συνέτεινε σημαντικά στην μετέπειτα πολιτική και στρατιωτική εξέλιξη, που τον ανέδειξαν σαν ένα από τους σημαντικότερους Έλληνες στην μεγάλη διαχρονία του Ελληνισμού.

Ανατράφηκε με επιμέλεια, φροντίδα και στοργή, μεταξύ των άλλων είχε δασκάλους τον περίφημο μουσικό Δάμωνα, τους φιλοσόφους Αναξαγόρα της Ιωνικής φιλοσοφικής σχολής και, τον Ζήνωνα της Ελεατικής φιλοσοφικής σχολής από την Ελαία της Μεγάλης Ελλάδας. Από τον Αναξαγόρα διδάχθηκε μεταξύ των άλλων την ανεξαρτησία του πνεύματος και την εξαιρετική ευγλωττία που είχε και τον χαρακτήριζε σαν άριστο και χαρισματικό ρήτορα σε όλη την ζωή του. Το 469 άρχισε την πολιτική του σταδιοδρομία. Μέχρι τότε, μόνο αυτοί οι οποίοι είχαν ευγενική καταγωγή και επιρροή, είχαν τον έλεγχο στα υψηλά δημόσια αξιώματα, παρά την νομοθεσία του Σόλωνος.

Ο Περικλής με την σωστή και φωτισμένη πολιτική του, πέτυχε την πλήρη δημοκρατικοποίηση της Αθηναϊκής πολιτείας, η οποία μετά τον πρόωρο θάνατό του, κατέπεσε σε μία Δημοκρατική λαϊκίστικη φαυλοκρατία. Τάχθηκε με το μέρος του Δήμου, σε αντίθεση με τον φίλο του Κίμωνα, ο οποίος εκπροσωπούσε την αριστοκρατική παράταξη.
Με τα νομοθετικά μέτρα που κατήρτισε και φρόντισε να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν, έγινε πολύ δημοφιλής. Αυτά τα μέτρα ανακούφισαν τους πολίτες και εμπέδωσαν την Δημοκρατία σε όλους. Με νόμους καθιέρωσε την αμοιβή των πολιτών με χρήματα, για τις υπηρεσίες τις οποίες προσέφεραν στην πολιτεία.

Χορήγησε μισθό στους δικαστές της Ηλιαίας, οι οποίοι εκλέγονταν με ψηφοφορία και από τις δέκα φυλές που αποτελούσαν τον Δήμο των Αθηναίων. Έτσι αναβάθμισε, θωράκισε και ανεξαρτητοποίησε την δικαιοσύνη. Κατέβαλλε στους άπορους πολίτες από το δημόσιο ταμείο, δύο οβολούς, 6 οβολοί = 1 δραχμή, ως «Θεωρητικά» για την πληρωμή του εισιτηρίου του θεάτρου, με αποτέλεσμα να ενισχυθούν οι καλλιτέχνες δημιουργοί και να ανέβει το πνευματικό αισθητήριο και το μορφωτικό επίπεδο του λαού. Τότε το θέατρο ήταν διδακτικό και βασικό στην αγωγή των πολιτών, απαγορευόταν δε να διαθέσουν τα χρήματα για όποιον άλλο σκοπό, επί ποινή θανάτου.

Το 462 - 461 εισήγαγε μέτρα με τον δημοκρατικό πολιτικό Εφιάλτη, τα οποία περιόριζαν την πολιτική δύναμη του Αρείου Πάγου, ώστε να έχει μόνον δικαστική εξουσία και όχι πολιτική, γεγονός που ήταν εμπόδιο, λόγω των συχνών επεμβάσεων του, στην επιτυχία του δημοκρατικού του έργου. Με ψήφισμα εξορίσθηκε προσωρινά ο Κίμων, τότε ήταν σύνηθες να εξορίζονται οι πολιτικοί αντίπαλοι και οι άνδρες, οι οποίοι αποκτούσαν μεγάλη φήμη, για να μην καταστούν τύραννοι, έτσι περιορίσθηκε η αντίσταση των συντηρητικών του αντιπάλων στην πόλη.
Αργότερα, αφού είχε περάσει τα φιλολαϊκά μέτρα που ήθελε, με δική του προτροπή επανήλθε ο Κίμων από την εξορία. Το 449 ο Κίμων έπεσε ηρωικά στο Κίτιο της Κύπρου, ως αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος των Αθηναίων, που έσπευσαν να βοηθήσουν τους αδελφούς Κυπρίους, από τον Περσικό κίνδυνο. Τότε η Κύπρος δεν ήταν μακριά από την μητέρα Ελλάδα, το 1974 ήταν ..., αλλά η αδέκαστη ιστορία δεν λησμονεί θα τους κατατάξει όλους στην αρμόζουσα θέση.

Ο Περικλής υπήρξε για τριάντα και πλέον χρόνια ο ηγέτης με την πιο ισχυρή προσωπικότητα της Αθήνας. Η αγάπη και η αφοσίωση του λαού έγινε ακόμη μεγαλύτερη και με άλλα φιλολαϊκά μέτρα που πήρε, τα οποία όμως με την πάροδο του χρόνου εκμαύλισαν την δημοκρατία του Περικλέους. Καθιέρωσε μισθό για τον άρχοντα, ώστε να είναι ανεπηρέαστος από κάθε είδους πιέσεις, ευτελή συμφέροντα και επηρεασμούς. Τα δημόσια αξιώματα και οι θέσεις έγιναν προσιτά για όλους τους πολίτες και τελικά εφήρμοσε την καθολική μισθοδοσία, για όλους τους Αθηναίους που υπηρετούσαν την πόλη.

Εγκατέστησε τους πιο φτωχούς πολίτες σε γεωργικούς κλήρους των Αθηναϊκών αποικιών, ενισχύοντας έτσι τους δεσμούς με την μητρόπολη, αλλά συγχρόνως και τις εποικήσεις. Με το μέτρο αυτό επέτυχε να αυξήσει την επιρροή της Αθήνας σε όλη την Μεσόγειο και απήλλαξε τις Ελληνικές θάλασσες από την πειρατεία, έτσι επέκτεινε το εμπόριο αύξησε τις εξαγωγές με αποτέλεσμα να αυξηθεί η βιοτεχνική παραγωγή, τα δημόσια έσοδα και η προβολή και επιρροή των Αθηνών. Η εξωτερική πολιτική του Περικλή ήταν τέτοια, ώστε να καταστεί η Αθήνα η ισχυρότερη πόλη - κράτος στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτιστικά σε όλον τον ευρύ Ελληνικό χώρο.
Η δράση του δεν περιορίστηκε μόνο εκεί, αλλά ως ηγέτης των Αθηνών, με μία σειρά νόμων, υποστήριξε τις λαϊκές μάζες και τις βοήθησε να αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα σε βάρος της αριστοκρατικής τάξης στην οποία ανήκε και ο ίδιος. Ήταν τόσο ανοικτός προς τις ευρύτερες μάζες, που πολλοί τον αποκαλούσαν 
λαϊκιστή.[1]
Όταν το 447 ένα τμήμα του Αθηναϊκού στρατού κυκλώθηκε από τους Σπαρτιάτες στην Κορώνεια, η Φωκίδα, η Λοκρίδα και η Εύβοια επαναστάτησαν, ενώ ταυτόχρονα ο Σπαρτιατικός στρατός έκανε εισβολή στην Αττική και έφθασε μέχρι την Ελευσίνα. Ο Περικλής τότε με την πολιτική του, κατόρθωσε να πείσει τους στρατηγούς των Σπαρτιατών να αποσυρθούν, καθώς επίσης και τους στρατηγούς της Εύβοιας έτσι απέφυγε με διπλωματικό τρόπο την σύρραξη. Το 445 πέτυχε και υπέγραψε τριακονταετή ειρήνη με την Σπάρτη και τερμάτισε έστω και προσωρινά την διαμάχη Αθήνας και Σπάρτης. Το 441 υπέταξε την Σάμο, όπου ένας από τους στρατηγούς της αποστολής ήταν, ο Μέγας τραγικός ποιητής Σοφοκλής.
Σε στρατιωτικό επίπεδο, οι επεκτατικές αλλά πρωτίστως οι αμυντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις που πραγματοποίησε κατά την διάρκεια της ηγεσίας του, είχαν σαν κύριο στόχο τη διαφύλαξη των συμφερόντων της Αθήνας. Τις επιχειρήσεις αυτές διεξήγαγε με τη βοήθεια του πανίσχυρου αθηναϊκού ναυτικού, το οποίο άρχισε να ενισχύεται μετά την Ναυμαχία της Σαλαμίνας με ηγέτη τον 
Θεμιστοκλή και αργότερα με τον Κίμωνα, γιου του θριαμβευτή της μάχης του Μαραθώνα Μιλτιάδη. Ωστόσο πρέπει να τονιστεί ότι, κατά την εποχή του Περικλή έφτασε στην απόλυτη ακμή του, αποτελώντας το καμάρι και τον μοχλό κρούσης της Αθηναϊκής υπερδύναμης.

Υπήρξε μέγας προστάτης των 
τεχνών, της λογοτεχνίας και των επιστημών, αναμφίβολα ήταν ο βασικός συντελεστής του θετικού γεγονότος ότι, η Αθήνα έγινε η ισχυρότερη πόλη – κράτος καθώς και οικονομικό, το πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο του αρχαίου κόσμου. Σε ένα διάστημα δέκα ετών πριν την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου - εμφυλίου πολέμου, ο Περικλής φρόντισε με κάθε τρόπο και μέσον να αυξήσει την στρατιωτική και κυρίως την ναυτική δύναμη της Αθήνας. Παράλληλα, προώθησε και εφάρμοσε όλα τα περίφημα σχέδιά του για τις επιστήμες, τα δημόσια έργα και τις καλές τέχνες, παρά το τεράστιο για την εποχή τους οικονομικό κόστος. Στο διάστημα που αυτός ουσιαστικά κυβερνούσε την Αθηναϊκή πολιτεία, ανήγειρε θαυμάσια δημόσια κτήρια και ναούς, από τα οποία τα σημαντικότερα ήταν: το Ωδείο, τα Προπύλαια, τα Μακρά Τείχη και το μοναδικό μέχρι σήμερα θαύμα της αρχιτεκτονικής, της γεωμετρίας, των μαθηματικών και της αισθητικής τέχνης έργο του Ικτίνου, τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, που μόνο ο περικαλλής και πρωτοπόρος Αρχιτεκτονικά ναός του Επικουρείου Απόλλωνος, έργο και αυτό του Ικτίνου, μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Την γενική καλλιτεχνική εποπτεία των έργων είχε ο Φειδίας.
Παρόλο που δεν ολοκληρώθηκαν μερικά από τα έργα, λόγω του πολυετή πολέμου που ακολούθησε, η Αθήνα έγινε το μοναδικό και ανεπανάληπτο θαύμα όλου του τότε γνωστού κόσμου Τα έργα αυτά μέχρι σήμερα συγκινούν όλη την ανθρωπότητα, για την αρμονία τους, το κάλλος τους, την τελειότητα τους και την μαθηματική και γεωμετρική δομή τους. Κυρίως τα ανεπανάληπτα έργα της 
Ακροπόλεως διατηρούν μέχρι των ημερών μας, μία εξέχουσα θέση μεταξύ της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου, με αποτέλεσμα να θεωρείται από όλους τους πολιτισμένους λαούς ότι, κατά την εποχή του τέθηκαν οι βάσεις του λεγόμενου Δυτικού Πολιτισμού

Οι προσωπικές κατασκευές του Φειδία είναι ασυναγώνιστες μέχρι σήμερα, σε αυτές βρήκαν διέξοδο και καλλιτεχνική δημιουργία ένας μεγάλος αριθμός από αρχιτέκτονες, μηχανικούς, γλύπτες, ζωγράφους και πολλές άλλες ειδικότητες, με έξοχες ικανότητες και γνώσεις σε πολλούς κλάδους των επιστημών και των τεχνών. Τα μοναδικά γλυπτά του Παρθενώνα - όχι μάρμαρα - 50 τεράστια αγάλματα με κορυφαίο το μοναδικό Χρυσελεφάντινο της Αθηνάς, πολλές ζωφόροι, μετώπες και τόσα άλλα, δεν ήταν δυνατόν να κατασκευασθούν από τον Φειδία και την σχολή του μόνο. Όλα όμως αυτά τα Μοναδικά Δημιουργήματα είναι της ίδιας ανεκτίμητης αξίας και τεχνοτροπίας, διότι είχαν επιβλέποντα τον Φειδία. Τα έργα αυτά κάλυπταν τις κατασκευαστικές δραστηριότητες και την ζωή όλων των πολιτών και όχι των λίγων, η εργασία για όλους έδωσε ευημερία στην πόλη και αύξησε το γόητρο και την αίγλη του Περικλή.
Τα κεφάλαια για όλα αυτά τα έργα για τις λαμπρές κατασκευές, τα οποία ήταν πολύ μεγάλα, τα συγκέντρωνε από το εμπόριο, την βιοτεχνία, την βιομηχανία που είχαν μεγάλη ακμή, με εισφορές από τους συμμάχους, για την στρατιωτική και πολιτική προστασία που τους παρείχε, καθώς και από το ειδικό συμμαχικό κοινό ταμείο, το οποίο μετέφερε για λόγους δήθεν ασφαλείας από την ιερή Δήλο στην Αθήνα. Τότε κατά την μεγαλύτερη ακμή των Αθηνών, φάνηκαν τα πρώτα σύννεφα του διχασμού και τις έριδας, οι μη σύμμαχοι των Αθηνών με επικεφαλής τους Σπαρτιάτες φοβήθηκαν τον πλούτο, τον αίγλη, την δύναμη και την επιρροή που είχαν αποκτήσει και άρχισαν να έχουν αξιώσεις, οι οποίες θα περιόριζαν την δραστηριότητα και την προβολή των Αθηναίων. Ο Περικλής συνιστούσε στους Αθηναίους αντίσταση στις υπέρμετρες αξιώσεις των Σπαρτιατών, διότι αυτές θα περιόριζαν την αίγλη τους μεταξύ των συμμάχων τους, την ναυτιλία τους και το επικερδές εμπόριό τους.

Ο Πελοποννησιακός - εμφύλιος πόλεμος, κακώς από ορισμένους ιστορικούς θεωρείται ότι, οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος του στις φιλοδοξίες του Περικλή. Μία σε βάθος και ουδέτερη ιστορική έρευνα, δεν συμφωνεί και δεν επιβεβαιώνει αυτή την μομφή που του απέδωσαν, αντίθετα έκανε πάρα πολλά για να αποφύγει αυτή την καταστροφική αναμέτρηση. Ο Περικλής συνιστούσε και υποστήριζε μία σθεναρή αντίσταση κατά των Σπαρτιατών και αυτό έκανε, διότι σαν άριστος πολιτικός και στρατηγός διέβλεπε ότι, η επερχόμενη σύρραξη ήταν αναπόφευκτη. Πίστευε ότι εφόσον η Αθήνα ήταν θαλασσοκράτειρα και διατηρούσε την ισχύ της, η Σπάρτη δεν θα έμενε ποτέ ικανοποιημένη και θα έθετε συνέχεια στις διαπραγματεύσεις νέους όρους και απαιτήσεις.

Μετά την έναρξη του πολέμου το 431 ο Περικλής συνέστησε στους Αθηναίους να φροντίσουν την άμυνα της πόλης, τον ναυτικό εξοπλισμό της και να μη σκορπίσουν τις δυνάμεις τους, για να προστατέψουν εδάφη εκτός της Αττικής. Από αυτές τις κινήσεις συμπεραίνουμε ότι ξεκίνησε να μάχεται σε έναν αμυντικό και όχι επεκτατικό πόλεμο για την Αθήνα. Ακριβώς για αυτόν το λόγο, οι Σπαρτιάτες μαζί με τους συμμάχους τους και με πιο πολλές δυνάμεις πεζικού, έφθασαν μέχρι τις Αχαρνές - Μενίδι και στον όρμο της Αμφιάλης - Σκαραμαγκά, δίχως να συναντήσουν αντίσταση, διότι είχε συγκεντρώσει όλους τους κατοίκους της Αττικής μέσα από το ισχυρό τείχος - είναι τα περίφημα Μακρά τείχη, τα οποία προστάτευαν την πόλη των Αθηνών και τον Πειραιά. Ο Περικλής αναγκάσθηκε τότε να στείλει ισχυρό ναυτικό στόλο στις ακτές της Πελοποννήσου, την Λοκρίδα και την Αίγινα. Έτσι τιμώρησε διπλά τους εισβολείς για τις λεηλασίες που είχαν προκαλέσει στην Αττική. Όταν μετά αποσύρθηκαν οι Σπαρτιάτες, πήγε και τιμώρησε τα Μέγαρα, τα οποία με την Κέρκυρα ήταν η αιτία για την κήρυξη του πολέμου, που τόσο καταστροφικός ήταν για όλον τον Ελληνισμό.

Τα οστά των πρώτων νεκρών από τις αλογομαχίες των Αχαρνών και της ακτής της Αμφιάλης, τα μετέφεραν στην Αθήνα για ταφή στο επίσημο νεκροταφείο του Κεραμικού - Δημόσιο Σήμα των Αθηνών. Εκεί εκφώνησε ο Περικλής με εντολή της πολιτείας, τον επίσημο επιτάφιο ύμνο, τον οποίο είχε γράψει ο επιστήμων ιστορικός Θουκυδίδης. Τον επόμενο χρόνο, ενέσκηψε ο φοβερός λοιμός στην Αθήνα. Αυτή η επιδημία σαλμονέλας προκάλεσε πραγματικό όλεθρο και ο Περικλής για να ενισχύσει και να συγκρατήσει το ηθικό των συμπολιτών του, έκανε γενική επιστράτευση με σκοπό να επιτεθεί στην Σπάρτη. Για να αποφύγει την προσοχή των κατασκόπων της Σπάρτης, εξόπλισε ισχυρό στόλο και έπλευσε στην Επίδαυρο, αλλά η θνησιμότητα στους στρατιώτες και τα πληρώματα του στόλου ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν πέτυχε τίποτα σπουδαίο. Επέστρεψε στην Αθήνα με μικρή δύναμη, αλλά εν τω μεταξύ είχε χάσει την εμπιστοσύνη των Αθηναίων, οι οποίοι του αφαίρεσαν την στρατηγία και τον υποχρέωσαν να πληρώσει ένα πολύ μεγάλο πρόστιμο, σαν ένα μέρος της δαπάνης της εκστρατείας, παρ' όλο που δεν του καταλόγισαν κανένα ιδιαίτερο έγκλημα ή παράληψη, εις βάρος του.

Μετά από λίγο, ο ίδιος ο λαός τον ξανακάλεσε στην αρχή και του έδωσε περισσότερες εξουσίες από αυτές που είχε προηγουμένως, αυτό ήταν ένα δείγμα της κατάπτωσης της δημοκρατίας. Δυστυχώς όμως αρρώστησε από τον λοιμό το 429 και πέθανε. Εάν δεν τον χτυπούσε η ασθένεια, η έκβαση του φοβερού αυτού πολέμου θα ήταν διαφορετική όχι μόνο για τους Αθηναίους, αλλά για όλον τον Ελληνισμό, πράγμα στο οποίο συμφωνούν οι περισσότεροι ιστορικοί, αλλά με το «εάν και το ίσως» δεν εξελίσσονται τα γεγονότα και δεν γράφεται δυστυχώς η ιστορία.
Κυβέρνησε επάξια την Αθήνα για 40 ολόκληρα χρόνια, 25 χρόνια συλλογικά με άλλους και 15 χρόνια μόνος του. Ο Περικλής σαν πολιτικός έδειξε ασυνήθιστη ψυχραιμία για δημόσιο άνδρα. Για τον πράο χαρακτήρα του, την ρητορική του ικανότητα και την ήρεμη επιβολή του στους αντιπάλους του, τον είχαν ονομάσει Ολύμπιο.

Μελετώντας με προσοχή τα διάφορα ιστορικά κείμενα, συμπεραίνουμε ότι ήταν πράγματι έξοχος πολιτικός, ρήτωρ και ικανός στρατιωτικός ηγέτης. Μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτήν την πολύμορφη χαρισματική προσωπικότητα, από την ηγετική θέση που πήρε, μέσα από μία σύγχρονή του ομάδα με εξαιρετικές προσωπικότητες όπως ήταν, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Αισχύλος, ο Κίμων, ο Θουκυδίδης, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αναξαγόρας, ο Ζήνων, καθώς και ανάμεσα σε άλλους μεγάλους Έλληνες όπως ο Εμπεδοκλής, ο Πίνδαρος, ο Δημόκριτος, ο Ιπποκράτης, ο Πρωταγόρας, ο Γοργίας, ο Ηρόδοτος και τόσοι άλλοι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, η διακυβέρνηση που άσκησε προσωπικά ο ίδιος, έβλαψε σε κάποιο βαθμό την Αθήνα. Έτσι είναι η νομοτέλεια των μεγάλων ανδρών, πάντα υπάρχουν και τα αρνητικά σημεία στην πορεία τους, αυτοί όμως κρίνονται από την αδέκαστη ιστορία για την συνολική προσφορά τους, το όλο έργο τους, την θετική προσφορά προς την πόλη - κράτος τους και, γενικά για το πόσο ωφέλησαν τους συνανθρώπους τους.
Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους άνδρες της Ελλάδας. Όμως δεν ενθάρρυνε κάποιον για να τον διαδεχθεί και ούτε άφησε άξιο διάδοχό του, πράγμα το οποίον του καταλογίζεται σαν ένα μεγάλο σφάλμα. Αυτό είναι χαρακτηριστικό δείγμα των μεγάλων ανδρών, όμως τον Περικλή τον πρόλαβαν οι εξελίξεις και ο απρόσμενος θάνατός του. Δεν πρέπει όμως και οι μεγάλοι άνδρες να υπολογίζουν και το απρόβλεπτον του θανάτου;

Μετά τον θάνατό του, η Αθηναϊκή πολιτεία βρέθηκε ακέφαλη και έγινε εύκολα λεία στα χέρια των δημαγωγών και των λαϊκιστών της εποχής που καραδοκούσαν, παραποιώντας και ευτελίζοντας την ίδια την νομοθεσία του. Άφησε όμως τα ανεπανάληπτα έργα του και τα υψηλά ιδεώδη του, που η επίδρασή τους τα κατέστησε μόνιμους χαρακτήρες του παγκοσμίου πολιτισμού και της πραγματικής δημοκρατίας.
Η δύναμη, η δόξα και η φήμη που προσέδωσε στην 
Αρχαία Αθήνα, δικαιώνουν απόλυτα το χαρακτηρισμό του Χρυσού Αιώνα. Η εποχή στην οποία ήταν κύριος της πολιτικής ζωής των Αθηνών, δηλαδή μεταξύ του 461 π.Χ. και του 429, ονομάζεται μέχρι σήμερα και έχει γραφεί με χρυσά γράμματα ως «Εποχή του Περικλέους».
Τις σημαντικότερες πληροφορίες για τον Περικλή, μας τις δίνουν ο Θουκυδίδης, ο Αριστοτέλης, ο Πλούταρχος και άλλοι. Ο Πλάτων, παρόλο που θαύμαζε το πνεύμα του και τις ικανότητές του, τον κατηγορεί ότι με τα απεριόριστα δημοκρατικά του αισθήματα και τις πράξεις του διέφθειρε τον λαό των Αθηνών, ίσως προηγήθηκε πολύ της εποχής του. Ο Αριστοφάνης τον σατιρίζει, όπως και όλα τα πολιτικά πρόσωπα της εποχής του, αλλά για αυτούς οι οποίοι διαισθάνονται και καταλαβαίνουν, τον ανεβάζει στα μάτια των θεατών του.

Το πόσο πολιτικά ευαίσθητος ήταν και το πόσο πίστευε στην αληθή Δημοκρατία, μας το διέσωσαν οι σύγχρονοί του.
Όταν ξεκινούσε το πρωί να πάει στο βουλευτήριο ή στην αγορά, έκανε τον εξής διάλογο με τον εαυτόν του:
Όρα και φύλαττε Περικλή - Κοίτα και πρόσεχε Περικλή
Άρχεις Ελευθέρων Ανθρώπων !
Άρχεις Ελλήνων !
Άρχεις Αθηναίων !
Ας το έχουν αυτό υπ' όψιν τους οι σύγχρονοι πολιτικοί ταγοί μας, δηλαδή ότι άρχουν ΕΛΛΗΝΩΝ...



ΔΙΑΜΑΝΤΑΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

Συνέντευξη Ν.Λυγερού "ANT1 RADIO 97,5" Β.Γαλανός 29/2/12


Συνέντευξη του Ν. Λυγερού
στη εκπομπή "Πρωινή πτήση με τον Βασίλη Γαλανό"
ΑΝΤ1 FM 97,5
29/02/2012

Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Πρωινό με θέα" TV-100 29/2/12


Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού
στην τηλεοπτική εκπομπή "Πρωινό με θέα"
TV-100
29/02/2012

Το μεγάλο παιγνίδι της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή



Δίκτυο «αράχνη» σε Συρία και Λίβανο 

Το «παιγνίδι» της στρατηγικής εμπλοκής της Ρωσίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής δείχνει να παίρνει όλο και πιο ευρύτερες – αλλά και απρόβλεπτες- διαστάσεις με την αποκάλυψη ότι οι Ρώσοι έχουν εγκαταστήσει δύο βάσεις ηλεκτρονικής υποκλοπής σε Συρία και Λίβανο.

Σύμφωνα με αναλυτές το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την «αποκαθήλωση» του καθεστώτος του Bashar Al Assad στη Συρία εδράζεται κύρια εξαιτίας της παρουσίας της Ρωσίας η εμπλοκή της οποίας είναι πολυεπίπεδη με αντιαεροπορικά συστήματα S-300, πυραύλους κατά στόχων επιφανείας P-800 Yakhnot που εδρεύουν στα Μεσογειακά παράλια και τώρα με την αποκάλυψη της ύπαρξης των δύο σταθμών ηλεκτρονικής παρακολούθησης.

Η Ρωσία από την πλευρά της φαίνεται πως δεν είναι διευθετημένη να επιτρέψει μια ακόμη περίπτωση Λιβύης στο «μαλακό υπογάστριο» της και όσο οι πιέσεις των Αμερικανών για την απομάκρυνση του Bashar Al Assad εντείνονται άλλο τόσο εντείνεται και η ρωσική αντίδραση.

Παράλληλα η ύπαρξη των αντιαεροπορικών συστοιχιών S-300 δείχνει ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει την επανάληψη επιδρομών στο έδαφος της Συρίας από την ισραηλινή Αεροπορία όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβριο του 2007 με την ονομασία Orchard όπου ισραηλινά μαχητικά βομβάρδισαν πυρηνικού αντιδραστήρα της Συρίας στην περιοχή Deir ez-Zor. Οι σταθμοί ηλεκτρονικής παρακολούθησης της Ρωσίας θα έχουν τη δυνατότητα ελέγχου μιας μεγάλης περιοχής στη Μ. ανατολή.

Πιο συγκεκριμένα την ύπαρξη δύο ρωσικών βάσεων ηλεκτρονικής επιτήρησης και ραντάρ στην Συρία και στο Λίβανο αποκάλυψε η γνωστή ιστοσελίδα Debka. Σύμφωνα με πληροφορίες της ισραηλινής ιστοσελίδας οι Ρώσοι έχουν κατασκευάσει εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα μία βάση ραντάρ και συλλογής ηλεκτρονικών πληροφοριών στην περιοχή Jabal Al Harrah νότια της Δαμασκού μερικά χιλιόμετρα από την γραμμή κατάπαυσης του πυρός στα υψώματα του Γκολάν.

Η βάση αυτή μπορεί να παρακολουθεί οτιδήποτε κινείται και εκπέμπεται στην ευρύτερη περιοχή του βόρειου Ισραήλ μέχρι το Τελ Αβίβ, την βόρεια Ιορδανία κα το δυτικό Ιράκ. Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα ο εξοπλισμός της βάσης πρόσφατα αναβαθμίστηκε και τώρα πλέον οι Ρώσοι μπορούν να παρακολουθούν οτιδήποτε συμβαίνει σε ολόκληρο το Ισραήλ, την Ιορδανία τον κόλπο της Άκαμπα και την βόρεια Σαουδική Αραβία.

Εκτός από αυτή την βάση οι Ρώσοι έχουν κατασκευάσει και μία ακόμη στο όρος Sannine το οποίο βρίσκεται στο κεντρικό Λίβανο και φτάνει τα 2600 μέτρα. Από την βάση αυτή οι Ρώσοι μπορούν να επιτηρούν ολόκληρη της Αν. Μεσόγειο, παρακολουθώντας τις κινήσεις του αμερικανικού και ισραηλινού Ναυτικού καθώς και των αεροσκαφών που ίπτανται στην περιοχή.

Πρόσφατα οι δύο βάσεις απέκτησαν διασύνδεση και μπορεί να γίνει ανταλλαγή δεδομένων ολοκληρώνοντας έτσι το ρωσικό σύστημα επιτήρησης της Μέσης Ανατολής. Όπως αναφέρει η ισραηλινή ιστοσελίδα η πρόσφατη επίσκεψη του ρωσικού αεροπλανοφόρου στην Συρία αποσκοπούσε να καλύψει το κενό που είχε δημιουργηθεί από τις εργασίες αναβάθμισης των εγκαταστάσεων στις δύο βάσεις. Επιπλέον την περίοδο της επίσκεψης του πλοίου στην Συρία η βάση στο Jabal Al Harrah είχε επικεντρώσεις τις δραστηριότητες της στην συλλογή πληροφοριών για τους εξεγερθέντες και των ξένων δυνάμεων που επιδιώκουν να παρέμβουν στις εξελίξεις στην Συρία.

Τέλος οι βάσεις αυτές όπως αναφέρει η ιστοσελίδα αποτελούν εκτός από τα μάτια και τα αυτιά της Ρωσίας στην περιοχή και το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης του Ιράν σε περίπτωση ισραηλινής ή αμερικανική επίθεσης, αφού οι Ρώσοι παρέχουν μέσω αυτών των σταθμών της αναγκαία ενημέρωση στην Τεχεράνη για τις κινήσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Προκόπης Παυλόπουλος: Ναι, παραβιάζουμε το Σύνταγμα αλλά για λίγο.... μετά θα το ξανασεβαστούμε



Ακούστε συγκλονιστικά πράγματα, ακούστε επίσημες παραδοχές για την κατάλυση του ελληνικού Συντάγματος. Ο κύριος Παυλόπουλος παραδέχεται πως Παραβιάζεται το Σύνταγμα! Η κυβέρνηση Παπαδήμου ειναι προιόν επιβολής! Αυτή η βουλή έχει πλήρη αναντιστοιχία με το λαικό αίσθημα και με το Σύνταγμα και υπάρχει Συνταγματική εκτροπή!



Μας είπε δηλαδή πως το Σύνταγμά μας ήταν εμπόδιο για την "σωτηρία μας"και έπρεπε να καταλυθεί!

Ωραία πράματα

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ελλάδα, πατρίδα μου

Ν. Λυγερός


Μια χούφτα φωτός
άλλαξε την πέτρα
σε ιερό μάρμαρο
κι ο ουρανός σου
έγινε θάλασσά μας
έτσι ακόμα και στη νύχτα
βλέπω τα ίχνη σου
κι αν η ιστορία μας
σκοτεινιάσει με την κατοχή
τότε ανάβεις τους φάρους
για να μου δείξεις
το μονοπάτι του χρόνου
δίχως να πέσουμε
στις παγίδες της κοινωνίας.

Νησιά και παράκτιο κράτος

Ν. Λυγερός


Μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της θάλασσας και του πεδίου της ΑΟΖ, βρίσκουμε συχνά το νοητικό σχήμα που ακολουθεί: Νησιά και παράκτιο κράτος. Πριν εξετάσουμε το θέμα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι δεν προβλέπεται δεδικασμένο με τη συμφωνία. Απλώς, η μελέτη των περιπτώσεων δίνει μια γενική τάση, η οποία μπορεί ν’ αποτελέσει και καθοδήγηση για μια διαπραγματευτική ομάδα, ακόμα κι αν στην τελική, κάθε διμερή συμφωνία είναι μια νέα υπόθεση που δεν εξαρτάται νομικά από κανένα προηγούμενο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το παράδειγμα που εξετάζουμε είναι σημαντικό για δύο λόγους αντικειμενικούς. Ο πρώτος είναι ότι αυτή η περίπτωση εμφανίζεται συχνά πάνω στην υδρόγειο. Ο δεύτερος λόγος είναι παρέμβαση της έννοιας της ακτογραμμής μέσα στο πεδίο δράσης της μέσης γραμμής. Και ο προβληματισμός είναι απλός. Η πιο κλασσική περίπτωση είναι να έχουμε ένα κράτος με μια μεγάλη ακτογραμμή σε σχέση με αυτήν των νησιών που βρίσκονται απέναντί του. Και τότε το παράκτιο κράτος θα επιθυμούσε να μην χρησιμοποιήσει τον κανόνα της μέσης γραμμής για τον καθορισμό των ορίων των δύο ΑΟΖ. Μια τέτοια περίπτωση υπήρξε με την Αίγυπτο και την Κύπρο, αλλά τελικά λόγω της Σαουδικής Αραβίας, που θα είχε κι αυτή το πλεονέκτημα της μεγαλύτερης ακτογραμμής, η Αίγυπτος αποδέχθηκε να γίνει χρήση της μέσης γραμμής. Αυτή η απόφαση εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο της θεωρίας παιγνίων σε εφαρμογή σε μια διπλωματική διαπραγμάτευση. Και η ορθολογική απόφαση της Αιγύπτου αποτελεί γνήσιο παράδειγμα της δύναμης αυτής της θεωρίας, όταν έχουμε πολλούς παίκτες, ακόμα κι αν σε θεωρητικό πλαίσιο, η υπογραφή γίνεται αποκλειστικά μεταξύ δύο κρατών. Η ίδια περίπτωση εξανάγκασε τη Βενεζουέλα να μην υπογράψει τη Συνθήκη Montego Bay, λόγω της ύπαρξης νησιών στο θαλάσσιο χώρο που βρίσκεται σε μικρή απόσταση. Στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε δύο μεγάλες περιπτώσεις, το Καστελλόριζο ως σύμπλεγμα και την Τουρκία, αλλά επίσης, και τη Γαύδο με τη Λιβύη. Η αναλογία μας, όμως, αφορά μια άλλη περίπτωση που αποδεικνύει με αποτελεσματικό τρόπο το πλαίσιο του προβλήματος με άλλες δύο χώρες, συγκεκριμένα την Ισπανία και την Αλγερία. Πιο αναλυτικά, η Ισπανία εμπεριέχει τα νησιά Βαλεάρες που βρίσκονται απέναντι στην Αλγερία. Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημαντικότητα των νησιών, παρουσιάζουμε δύο χάρτες. Ο πρώτος είναι κλασσικός και δείχνει τον καθορισμό της μέσης γραμμής για τις δύο ΑΟΖ. Ο δεύτερος, που έχει περισσότερο ενδιαφέρον για το νοητικό μας σχήμα, είναι τεχνητός αφού θεωρεί ότι οι Βαλεάρες λειτουργούν ανεξάρτητα από την Ισπανία. Με άλλα λόγια, κάνουμε τους υπολογισμούς με τα διαγράμματα Voronoi, θεωρώντας ότι υπάρχουν τρία κράτη, η Ισπανία, οι Βαλεάρες και η Αλγερία. Με αυτόν τον τρόπο επινοούμε πραγματικά την αξία των νησιών που εμποδίζουν την επέκταση της επιρροής του παράκτιου κράτους. Βλέπουμε ότι το μέγεθος της ΑΟΖ των νησιών είναι τεράστιο σε σχέση με το ίδιο τους το εμβαδόν και είναι μεγάλη ακόμα και σε σχέση με την ΑΟΖ της Ισπανίας. Αυτή η περίπτωση είναι απόλυτα γνωστή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κατά συνέπεια δεν υπάρχει μια ειδική ανάγκη για να τους εξηγήσουμε το όφελος που δημιουργούν το Καστελλόριζο και η Γαύδος και για εκείνη.



Από οικογενειακό λογαριασμό της Μπακογιάννη το 1 εκατ. ευρώ

 
Εξηγήσεις από την κυβέρνηση και από τον πρόεδρο της επιτροπής για το βρώμικο χρήμα Π. Νικολούδη ζήτησε το απόγευμα, από το βήμα της Βουλής, η Ντόρα Μπακογιάννη.Από την κυβέρνηση επειδή ήξερε επί τόσες ημέρες «το όνομα» αυτού που έβγαλε ένα εκατομμύριο ευρώ στο εξωτερικό (δηλαδή, του συζύγου της) και άφησε το θέμα να σέρνεται. Και από τον κ. Νικολούδη επειδή, όταν έκανε την αποκάλυψη για το θέμα, είπε ότι υπήρξε συγκεκριμένη καταγγελία για τον/την βουλευτή.

Η πρόεδρος της ΔΗΣΥ διευκρίνισε πως η νόμιμη επιχειρηματική δράση του συζύγου της Ισίδωρου Κούβελου (σ.σ. δραστηριοποιείται στη ναυτιλία) δεν έχει καμία σχέση με τη φημολογία των ημερών ότι φυγαδεύθηκε από βουλευτή ένα εκατομμύριο σε τράπεζα του εξωτερικού.

Οπως και στη δήλωσή της το μερημέρι, σημείωσε ότι έμεινε άναυδη όταν έμαθε από τον αντιπρόεδρο της Βουλής (και αρμόδιο για τα «πόθεν εσχες») Βαγγέλη Αργύρη ότι η αποκάλυψη αφορούσε στον σύζυγό της. Και πρόσθεσε ότι επικοινώνησε αμέσως μαζί του για να λάβει την επιβεβαίωση ότι πράγματι τον Μάρτιο του 2011 είχε καταθέσει ένα εκατομμύριο ευρώ σε τράπεζα του Λονδίνου για την αγορά πλοίου. Το εν λόγω ποσόν, είπε, είχε προέλθει από ρευστοποίηση μετοχών που διατηρούσε ο ίδιος στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Σε οξείς τόνους, τέλος, η κ. Μπακογιάννη δήλωσε ότι δεν επιτρέπει σε κανέναν να σπιλώνει το ήθος και την πολιτική στραδιοδρομία της.

Νωρίτερα το Capital.gr είχε μεταδώσει τα εξής: Ο σύζυγος της Ντόρας Μπακογιάννη, Ισ. Κούβελος έβγαλε τελικά στο εξωτερικό 1 εκατ. ευρώ την Άνοιξη του 2011.

Σε σχετική δήλωση προέβη η ίδια αργά η κα Μπακογιάννη το μεσημέρι στη Βουλή, λέγοντας ότι την είχε ενημερώσει νωρίτερα ο αντιπρόεδρος της Βουλής και επικεφαλής της επιτροπής "πόθεν έσχες" Βαγγέλης Αργύρης.

Ότι δηλαδή ο κ. Αργύρης της είπε πως από τη διασταύρωση των στοιχείων που έγινε προέκυψε ότι από τον οικογενειακό λογαριασμό της κας Μπακογιάννη βγήκε το περίφημο εκατομμύριο στο εξωτερικό. 

Η πρόεδρος της ΔΗΣΥ ανέφερε στη δήλωσή της ότι πράγματι εκείνο το διάστημα ο σύζυγος της επιχειρηματίας Ι. Κούβελος είχε πουλήσει μετοχές που διέθετε στην Αμερική, ότι τα χρήματα είχαν κατατεθεί σε ελληνική τράπεζα, και στη συνέχεια εστάλησαν στο εξωτερικό για την αγορά ενός πλοίου.

Ο αγώνας δρόμου για την παγκόσμια κυριαρχία φτάνει στο αποκορύφωμά του!



  • Τα γεγονότα έρχονται να ανατρέψουν την εικονική πραγματικότητα
Όσοι πιστεύουν πως η Γερμανίδα Καγκελάριος καθώς και ο «πολύς» κύριος Schäuble, εξυπηρετούν καθαρά γερμανικά συμφέροντα, είναι γελασμένοι. Για τα συγκεκριμένα άτομα μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε, πως δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από απλά υποχείρια της ΝΤΠ και πως η «περίεργη» στάση τους είναι προσχεδιασμένη, για να οδηγήσει σε έναν στόχο: την απαξίωση των εθνικών συνόρων και την κατάργηση των εθνών/κρατών. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα και να δεσμευτούν μόνιμα όλα τα κράτη/μέλη της Ε.Ε. προτού εμφανιστούν οι διεκδικητές των δικαιωμάτων του Γερμανικού Ράιχ (βλέπε εδώ), οι οποίοι δρουν προς στιγμή ακόμα παρασκηνιακά.
Η οικονομική κρίση, η οποία έχει αγγίξει μοιραία και τους πειθαρχημένους Γερμανούς -όσο και να προσπαθούν αυτό να το καλύψουν με την φούσκα της δήθεν ανάπτυξης- έχει κάνει τον γερμανικό λαό να «ψάχνεται» και αυτό είναι για την ΝΤΠ πολύ επικίνδυνο, διότι δεν είναι δύσκολο να ανακαλυφτεί η απάτη του εικονικού (και στην ουσία ανύπαρκτου) Γερμανικού κράτους (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία). Μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει στο μεταξύ ξυπνήσει, πράγμα το οποίο επιβάλει άμεση αντίδραση από αυτούς οι οποίοι θέλουν να τους κρατούν σε «χειμερία νάρκη». Δεν είναι λίγοι αυτοί στη Γερμανία που ζητούν σήμερα έξοδο από το Ευρώ και επιστροφή στο Μάρκο, αυτό προσπαθούν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να το αποσιωπήσουν, αλλά το internet είναι ακόμα ανεξέλεγκτο και κοντεύει να τους χαλάσει την δουλειά, γι αυτό βιάζονται επίσης να περάσουν δια της πλαγίας οδού το περιβόητο ACTA.
Σχετικά τώρα με την Ελλάδα, ο στόχος είναι να λειτουργήσει ως «μοντέλο εθελούσιας παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας», για να υπάρξει έτσι ένα προηγούμενο, το οποίο θα εφαρμοστεί έτσι και σε όλα τα υπόλοιπα κράτη/μέλη. Μια ομοσπονδοποίηση δηλαδή, σύμφωνα με το μοντέλο της Ομοσπονδιακής Γερμανίας (βλέπε εδώ).
Αυτό εξηγεί και το πολύ άκομψο παιχνίδι που παίχτηκε από τον άλλο φανατικό νεοταξίτη, τον πρώην πρωθυπουργό ΓΑΠ και την φουτουριστική ομάδα του, που φρόντισαν με τον πλέον άγαρμπο τρόπο να ισοπεδώσουν την χώρα μας και να την οδηγήσουν με συνοπτικές διαδικασίες στην αγκαλιά των αφεντικών τους. Ο μόνος τρόπος για να πετύχουν αυτόν τον στόχο, την εθελούσια παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, ήταν μόνο ένας: Η πλήρης οικονομική κατάρρευση. Μια μέθοδος τόσο αποτελεσματική, όσο ήταν σε άλλες εποχές η πολιορκία.
Τι σημαίνει άρα αυτό;
Σημαίνει απλά, ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου.
Το ερώτημα όμως είναι: Ποιος έχει κηρύξει αυτόν τον Πόλεμο;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Το πόλεμο κήρυξαν, αυτοί που επιδιώκουν να διασφαλίσουν τον παγκόσμιο έλεγχο. Οι ενορχηστρωτές της Νέα Τάξης Πραγμάτων.
Τα πράγματα έχουν κάπως περιπλεχθεί όμως, λόγω της Γερμανίας, διότι η προπαγάνδα των τελευταίων χρόνων έχει καταφέρει να περάσει το μήνυμα της δήθεν αναβίωσης ενός 4ου Ράιχ, παρουσιάζοντας την Ομοσπονδιακή Γερμανία, ως τον «κακό» της παρέας. Αυτό αποδεικνύεται όμως ως μέρος του σχεδίου, διότι αυτό που εμφανίζεται σήμερα ως Γερμανία, είναι στην πραγματικότητα ΜΙΑ ΑΠΑΤΉ. Είναι ακριβώς αυτό το οποίο επιδιώκουν να κάνουν με όλη την Ευρώπη: Μια συνομοσπονδία κρατών, με κράτη αποκομμένα από το παρελθόν τους, χωρίς εθνικά σύνορα, για αυτό εμφανίζουν αυτό το γερμανικό μόρφωμα ως το πλέον ισχυρό, διότι επιδιώκουν να την παρουσιάσουν -παρά τον αρνητικό τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται- ως ιδανικό πρότυπο ευημερίας. Αυτό είναι ένα πρώτο σκαλοπάτι προς την τελική Παγκόσμια Διακυβέρνηση.
Ποιόν εξυπηρετεί όμως αυτό;
Εξυπηρετεί πρώτα το Διεθνές Κεφάλαιο (τις Τράπεζες) και αμέσως μετά τους συνοδοιπόρους τους που είναι ο αγγλοαμερικανικός ιμπεριαλιστικός συνασπισμός.
Το άλλο ερώτημα που προκύπτει, είναι: Ποιους φοβούνται;
Φοβούνται την συσπείρωση του εχθρού, που είναι, αυτό που λέω εγώ «συνασπισμό της αρκούδας». Δηλαδή την αναβίωση του Γερμανικού Ράιχ (που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το Γ’ Ράιχ ή το Σιωνιστικό μόρφωμα της Ομοσπονδιακής Γερμανίας) , που ετοιμάζεται παρασκηνιακά για την τελική επίθεση και που έχει στο μεταξύ πάρει με το μέρος του την ομάδα κρατών που είναι γνωστά ως BRIC. Αυτός είναι ο εχθρός, και είναι όχι μόνο τρομερός αλλά και ανήλεος. Και το κυριότερο είναι, πως εξαιτίας της ασύστολης κατάχρησης εξουσίας, στην οποία επιδόθηκε η αυτοκρατορία όλα αυτά τα χρόνια που μονοπώλησε την παγκόσμια κυριαρχία μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος, έχει ο συνασπισμός αυτός τώρα και το ηθικό πλεονέκτημα, γι αυτό πρόκειται σύντομα να εμφανιστεί ως ο «απελευθερωτής των σκλάβων», ως ο νέος Σπάρτακος!
Αυτά είναι κάποια από τα γεγονότα που «παίζονται» στο παρασκήνιο και δεν αποτελούν δικές μου «ανακαλύψεις», αλλά είναι πράγματα γνωστά σε όλους αυτούς που τολμούν να κοιτάξουν την αλήθεια κατάματα.
Συμβαίνει όμως -ακόμα και μέσα στους χώρους του διαδικτύου- να υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι έχουν «κουμπώσει» με τα συμφέροντα κάποιων επιτήδειων, οι οποίοι ελπίζουν να επωφεληθούν από τις εξελίξεις και να καταφέρουν να αρπάξουν κάποιο κομμάτι από την «πίτα» της εξουσίας. Αυτοί είναι οι χειρότεροι στον χώρο της παραπληροφόρησης, διότι έχουν απόλυτη άγνοια σε ότι αφορά τα γεγονότα, και χωρίς να ξέρουν στην πραγματικότητα τι κάνουν, διασπείρουν παραπλανητικές πληροφορίες και είναι και οι ποιο φλογεροί πολέμιοι της αλήθειας. Αυτό κάνει την έρευνα του αντικειμενικού ερευνητή ακόμα ποιο δύσκολη και κρατά τους επιφανειακούς «περιηγητές», που είναι δυστυχώς οι περισσότεροι, στο σκοτάδι.
Έτσι γινόταν πάντα και έτσι γίνεται και σήμερα…
Γι αυτό τα γεγονότα θα έρθουν αιφνιδιαστικά και θα πιάσουν το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου στον …ύπνο.
Το τελικό ερώτημα που εύλογα τίθεται όμως τώρα, είναι: Υπάρχει διέξοδος;
Η απάντηση είναι: Ναι! Πάντα υπάρχει διέξοδος…
Το ζήτημα είναι, όμως, αν είμαστε αρκετά θαρραλέοι και άγρυπνοι ώστε να την εντοπίσουμε και να την ακολουθήσουμε.

Κωστής Παλαμάς, ο Έλληνας...



Σαν σήμερα πριν 69 χρόνια πέθανε ο μεγάλος μας Εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς. Ο ποιητής της "Μεγάλης Ιδέας" του Έθνους που έγραψε μεταξύ άλλων και τα σύγχρονα Έπη της Ελληνικής Ποίησης τον "Δωδεκάλογο του Γύφτου" και τη "Φλογέρα του Βασιλιά" έφυγε σαν σήμερα πλήρης ημερών εν μέσω της ναζιστικής κατοχής. Η κηδεία του μετατράπηκε στην πρώτη παλλαική συγκέντρωση της Αθήνας. Οι Γερμανοί κατακτητές σεβόμενοι το νεκρό επέτρεψαν για πρώτη φορά να ακουστεί ο Εθνικός μας Ύμνος ενώ ο Άγγελος Σικελιανός απήγγειλε το περίφημο "Ηχήστε οι Σάλπιγγες" τιμώντας το Μεγάλο νεκρό!

Με τους στίχους του Άγγελου Σικελιανού από το Ηχήστε οι σάλπιγγες «μιλούσε» όλη η Ελλάδα, που όρθια μέσα στο μαύρο σκοτάδι της Κατοχής, γονάτιζε μπροστά στον ποιητή της, Κωστή Παλαμά, στις 27 Φεβρουαρίου 1943.

Ο Κωστής Παλαμάς κυριάρχησε σε όλες τις εκδηλώσεις της πνευματικής ζωής της Ελλάδας για πάνω από πενήντα χρόνια και με την ρομφαία της ποίησής του ξεκαθάρισε με όλα τα σάπια και νεκρά και όπλισε τον λαό με ζωντανά ιδανικά έχοντας ο ίδιος κατανοήσει πρώτα από όλα πως ο κόσμος δεν μένει στάσιμος, αλλά προχωρά από το παλιό στο νέο το οποίο όμως επικρατεί μετά από συνειδητό αγώνα.

Γεννημένος στις 13 Ιανουαρίου 1859 στην Πάτρα και με καταγωγή από το Μεσολόγγι, ο Κωστής Παλαμάς έμεινε ορφανός και από τους δύο του γονείς σε ηλικία επτά ετών και μεγάλωσε με τον θείο του Δημήτρη Παλαμά στο Μεσολόγγι.

Το 1868, ο 9χρονος Κωστής Παλαμάς γράφει το πρώτο του ποίημα, ενώ το 1871 καταφέρνει να λύσει ένα γρίφο που είχε δημοσιευθεί σε ένα περιοδικό και έτσι βλέπει το όνομα του τυπωμένο σε Αθηναϊκό περιοδικό.

Εκείνο που άλλαξε την αντίληψη του για την ποίηση ήταν τα γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα από το 1894 και μετά με πρώτο το «Η Ελλάς κύριο χρεοκόπησε» που αναφώνησε μέσα στην Βουλή ο Χαρίλαος Τρικούπης και δεύτερο τον πόλεμο του 1897.

Ο πνευματικός θησαυρός που κληροδότησε στην ελληνική γλώσσα και την ελληνική κοινωνία ο Κωστής Παλαμάς αποτελείται από 20 τόμους ποιητικά έργα και άλλα τόσα πεζά.



http://kostasxan.blogspot.com

ΣΟΚ. Γιούνκερ προς Έλληνες: Θα ψηφίσετε μόνο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ..


Απίστευτη παρέμβαση στα εσωτερικά πράγματα της χώρας έκανε σήμερα ο πρόεδρος του Eurogroup κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Hannoversche Allgemeine Zeitung». Για να δείτε δηλαδή πόσο υπολογίζουν την ελληνική «δημοκρατία» και τον ελληνικό λαό οι ευρωπαίοι «σύμμαχοί» μας.
Συγκεκριμένα, σε ερώτηση για το τι θα συμβεί εάν στην Ελλάδα μετά τις εκλογές έλθουν στην εξουσία κόμματα που δεν προτίθενται να τηρήσουν τις υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις που έδωσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, απάντησε πως  Σαμαράς και Παπανδρέου δεσμεύτηκαν ότι θα τηρήσουν όσα υποσχέθηκαν ενυπόγραφα και συνέχισε με το εξής απίθανο:…. «Αν όμως ακραία κόμματα ενισχυθούν σε τέτοιο βαθμό, που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να μην μπορούν να σχηματίσουν έναν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό (θεωρούν δηλαδή βέβαιη την συγκυβέρνηση) και κληθούν να κυβερνήσουν   πολιτικοί οι οποίοι θα αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε θα αποχωρήσουμε κι εμείς».
Δηλαδή στην ουσία ο κ. Γιούνκερ (άγνωστο από πού πήρε τέτοιο θάρρος), υποδεικνύει στους υποτελείς του προτεκτοράτου Ελλάδα, να ψηφίσουν μόνο ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, διαφορετικά θα αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, οπότε και πάλι μπαίνει σε εφαρμογή το γνωστό παραμύθι ότι «δεν θα μπορούν να καταβληθούν μισθοί και συντάξεις» και πάει λέγοντας….
Μέχρι στιγμής, ακόμα δεν έχουμε ακούσει κάποια διαμαρτυρία από πλευράς Σαμαρά ή Παπανδρέου – Βενιζέλου.
Θα υπάρξει άραγε κάποια έστω τυπική διαμαρτυρία προς τα αφεντικά ή η παρέμβαση του Γιουνκέρ τους βολεύει;;; (νομίζουν)!!!
Πέτρος Χασάπης

Φιάσκο η υπόθεση βόμβας στο μετρό...

Φίλοι μου, γιατί ο υπουργός Προπο (γιατί το υπουργείο του μόνο για τον ΟΠΑΠ είναι χρήσιμο) Κύριος Παπουτσής νομίζει πως είμαστε ηλίθιοι; Νομίζει πως δεν θα αργούσαμε να καταλάβουμε το πελατειακό φιάσκο που ετοιμάζει η πλαστή κυβέρνηση Παπαδήμιου, να κάνει διαπραγματεύσεις με την siemens; Για τα συστήματα ασφαλείας της ΜΕΤΡΟ Α.Ε. και...
άλλων υπηρεσιών και φορέων που θα αναλάβει η siemens, άρα ο χορός της μίζας συνεχίζεται.. Αλλά είναι φανερό πως και η υπόθεση της εταιρείας που σίγουρα κρύβει πολλά περισσότερα απ’ότι γνωρίζουμε, δεν σταματάει εδώ.. Φίλοι, ας ανοίξουμε ακόμα περισσότερο τα μάτια και να βλέπουμε με καχυποψία αυτά που μας συμβαίνουν, γιατί αρκετά πια με την κοροϊδία τους, οι τρομοκράτες δεν είναι βλάκες και οταν αρχίζουν κάτι το τελειώνουν με επιτυχία, αρα κύριε Παπουτσή, σε πιάσαμε αδιάβαστο πάλι.. Μήν παίζεται με την αντίληψη μας κύριοι της φιασκοκυβέρνησεις και ο Έλληνας έχει πολλά αντανακλαστικά, αρκεί να μην ξυπνήσουν, γιατί; δεν θα σας πάρει απλά με τις πέτρες αλλά και φαλλάγκι Κύριοι!

Τιμής ένεκεν σε αυτούς που ξεπουλούν την ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ, από έναν αμαρτωλό, που να παρακαλούν να μην γίνει αρματωλός, και αυτός ο ένας είναι ο ΛΑΟΣ, ένα σώμα και μία ψυχή..

Γιώργος Μηλιώτης…
πηγή

Σαν σήμερα,1943.«Ηχήστε σάλπιγγες» απαγγέλλει ο Σικελιανός στην κηδεία του Παλαμά, κατά την κατοχή


Του Μανολη Kουμα*
«Χτες βράδυ μια είδηση ακατανόητη μας ήρθε.

Μια είδηση ασύλληπτη.

Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε.

Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» – γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου…
Γεννημένος στην Πάτρα το 1859, ο Κωστής Παλαμάς αποτέλεσε, έως και τον θάνατό του, 84 χρόνια αργότερα, κεντρική φυσιογνωμία της πνευματικής ζωής της Ελλάδας.

Ποιητής και πεζογράφος, κριτικός και αρθρογράφος, σθεναρός υπέρμαχος της δημοτικής, υπήρξε –κατά τον Γεώργιο Σεφέρη– «το σημείο όπου λύεται, και ξεσπά, και βρίσκει την κάθαρσή του ένα υπόκωφο δράμα που παίζεται δυο χιλιάδες χρόνια για τον ελληνισμό».


Ηγετική μορφή της γενιάς του 1880, που παρήγαγε πλούσιο ποιητικό έργο και ανανέωσε τη λογοτεχνία μετά τα χρόνια του ρομαντισμού, υποστηρικτής του Χαρίλαου Τρικούπη και της ιδέας της αστικής ανόρθωσης, ο Παλαμάς ανέπτυξε, με τη συνολική παρουσία και δράση του, μια έντονη προβληματική γύρω από τις έννοιες της πατρίδας και του πατριωτισμού, του «ευγενέστερου –σύμφωνα με τον ίδιο– των αισθημάτων».

Θιασώτης της εθνικής συσπείρωσης και αναγέννησης, προσέφερε μια νέα ανάγνωση στην ιστορία των βυζαντινών χρόνων και εξέφρασε, με το πλούσιο έργο του, την πίστη στην ψυχή του Εθνους.
Η είδηση του θανάτου του Παλαμά διαδόθηκε αστραπιαία. Την επομένη, οι αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευαν εκτενή αφιερώματα στη ζωή και το έργο του Ελληνα ποιητή.

«Είταν απ’ τις σπάνιες φορές, δεν θυμάμαι συγκεκριμένα καμία άλλη, που μια αθηναϊκή καθημερινή εφημερίδα είχε κάτι να μας πει», σχολίαζε σκωπτικά, αρκετά χρόνια αργότερα, ο Αναστάσιος Πεπονής, αναφερόμενος στο καθεστώς λογοκρισίας που είχε επιβληθεί στον Τύπο κατά τη διάρκεια της τριπλής Κατοχής του 1941-1944.
Η κηδεία του Παλαμά ετελέσθη στις 28 Φεβρουαρίου 1943 από το Α΄ Νεκροταφείο. «Ολη η Ελλάδα ήταν εκεί», παρατηρεί με δέος η Ιωάννα Τσάτσου. Ο πνευματικός κόσμος της χώρας έδωσε βροντερό «παρών»:

Σπύρος Μελάς, Μαρίκα Κοτοπούλη, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Γιώργος Θεοτοκάς, Αγγελος Σικελιανός, Ηλίας Βενέζης, Ιωάννα Τσάτσου, Γιώργος Κατσίμπαλης, κ.ά. Συγκλονιστική υπήρξε η παρουσία του αθηναϊκού λαού, που κατά χιλιάδες συγκεντρώθηκε στον περίβολο του νεκροταφείου και γέμισε ασφυκτικά τον ναό.

«Οι Επιστήμονες μαζί με τους Επαγγελματίας, οι υπάλληλοι μαζί με τους εμπόρους και με τους φοιτητάς, ηνωμένοι όλοι με τα ίδια αισθήματα εμπρός εις τον νεκρόν του μεγάλου ποιητού της Ελλάδος», έγραφε μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα λίγες μέρες μετά.
Υπερβαίνοντας τα συμβατικά όρια του γεγονότος, η τελετή σύντομα απέκτησε αυθόρμητα χαρακτήρα εθνικής εκδήλωσης. Πράγματι, σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία η γερμανική διοίκηση προωθούσε σειρά επώδυνων μέτρων (όπως για παράδειγμα η έκδοση διατάγματος «πολιτικής επιστράτευσης»), ο ελληνικός λαός δεν δίστασε να εκφράσει την έντονη δυσαρέσκεια και αγανάκτησή του, παρά την παρουσία του κατοχικού πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου, και εκπροσώπων της φασιστικής Ιταλίας και του Γ΄ Ράιχ. «Αυτονών και η παρουσία ερέθιζε τον κόσμο, που από την επικείμενη κήρυξη της πολιτικής επιστρατεύσεως ήταν αυτές τις μέρες ήδη ερεθισμένος», παρατηρούσε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, διερωτώμενος: «Ποιος τους είπε νάρθουν να μαγαρίσουν με την παρουσία τους τη λειτουργία μας;».
Η νεκρώσιμος ακολουθία ξεκίνησε στις 11.00 π.μ., χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού, ο οποίος και εκφώνησε επικήδειο λόγο, μια «πατριωτική προσλαλιά» σύμφωνα με τον Γεώργιο Θεοτοκά. Κατόπιν, ο Αγγελος Σικελιανός απήγγειλε «με μια φωνή όσο ποτέ δυνατή» το ποίημα που είχε γράψει τα χαράματα της 28ης Φεβρουαρίου προς τιμήν του μεγάλου ποιητή:
Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες
βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ώς
πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οιφοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!
«Τράνταζε ο Σικελιανός. Το ποίημα δεν ξέρω αν είναι από τα μεγάλα του. Εκείνη την ώρα τάραξε τις ψυχές και πολλοί κλαίγανε. Εδωκε τον τόνο. Δεν υπήρχε θάνατος πια.

Τελούνταν μπρος μας η αιωνοποίηση, η αποθέωση ενός θνητού. Τη θλίψη την αντικαθιστούσε μία πνοή θριάμβου», σημειώνει ο Τσάτσος.

Μετά τον Σικελιανό, ποίημα απήγγειλε και ο Σωτήρης Σκίπης, από τους τελευταίους εκπροσώπους της νέας Αθηναϊκής Σχολής.
Οταν τελείωσε η ακολουθία, ο Μελάς, ο Σικελιανός και νέα παιδιά σήκωσαν το φέρετρο και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο. «Βγήκαμε απ’ την εκκλησία και το νεκροταφείο έδειχνε μαύρο από τον κόσμο», θυμάται ο Πεπονής, και συνεχίζει: «Γύρω Ιταλοί στρατιώτες με τα όπλα, σιωπηλοί.

Απλώθηκε ύστερα βουβό το πλήθος ανάμεσα στους τάφους, έως το βάθος του νεκροταφείου πάνω στα υψώματα.

Την ώρα που θα εναπόθεταν το φέρετρο μέσα στη γη, πλησίασε ο αντιπρόσωπος του κατακτητή να καταθέσει στεφάνι, μα του δόθηκε απάντηση απ’ όλα τα στόματα».

Πρώτος, ο λογοτέχνης Γιώργος Κατσίμπαλης, άρχισε να τραγουδά τον Εθνικό Υμνο: «Σε γνωρίζω από την κόψη…». Ακολούθησε το συγκεντρωμένο πλήθος, «πρώτα δειλά –περιγράφει ο Τσάτσος– ύστερα η φωνή κατάκτησε όλον τον κόσμο, μυριόστομη.

Ηταν η στιγμή η πιο συγκινητική.

Ο κόσμος τραγουδούσε με πάθος.

Κάποιος φώναξε “Ζήτω η ελευθερία του πνεύματος”.

Αλλά ο κόσμος ήθελε ελευθερία σκέτη και φώναζε “Ζήτω η Ελευθερία”»!
Η κηδεία του Παλαμά αποτέλεσε, κάτω από αυτές τις συνθήκες, μια εκδήλωση εθνικής αντίστασης κατά του κατακτητή και δεν ήταν η μοναδική κατά την περίοδο αυτή της Κατοχής.

Την επαύριον, ήδη, της κατάληψης της χώρας από τις δυνάμεις του Αξονα, ένοπλες αντιστασιακές οργανώσεις άρχισαν να δραστηριοποιούνται τόσο στις πόλεις, όσο και στην ύπαιθρο, αποτελώντας με την πολύπλευρη δράση τους την αιχμή του δόρατος της ελληνικής αντίστασης.

Παράλληλα, η λειτουργία δικτύων κατασκοπείας και η συνεργασία τους με τις συμμαχικές μυστικές υπηρεσίες, η πρόκληση δολιοφθορών, η κυκλοφορία παράνομων εντύπων, οι μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις, ιδιαίτερα στην περιοχή της πρωτεύουσας, αλλά και μεμονωμένες πράξεις (με αποκορύφωμα την καταβίβαση της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη, στις 31 Μαΐου 1941, από τους Γλέζο και Σάντα), αποτελούσαν εκφάνσεις της πολύμορφης ελληνικής αντίστασης εναντίον των δυνάμεων του φασισμού.
Το 1971, είκοσι οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του Κωστή Παλαμά, η κηδεία ενός άλλου μεγάλου Ελληνα ποιητή, του Γιώργου Σεφέρη, εξελίχθηκε, και αυτή, σε διαδήλωση εναντίον ενός μη νόμιμου, αυταρχικού καθεστώτος: της δικτατορίας των Συνταγματαρχών.
* Ο κ. Μανόλης Κούμας είναι επισκέπτης λέκτορας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου.

(δημοσ. στην εφημ. Καθημερινή)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ…
870: Ολοκληρώνονται οι εργασίες της 8ης Οικουμενικής Συνόδου (4η Κωνσταντινουπόλεως), με τον αφορισμό του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου, λόγω αντικανονικής εκλογής του.

Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα.

1770: Ο Θεόδωρος Ορλόφ καταπλέει στη Μάνη και παρακινεί τους κατοίκους της να εξεγερθούν κατά των Τούρκων. (Ορλοφικά)
1854: Ιδρύεται το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΗΠΑ, με κύριο στόχο την κατάργηση της δουλείας.

1933: Δυο από τους πιο σπουδαίους εκπροσώπους της γερμανικής διανόησης, ο ποιητής Μπέρτολ Μπρεχτ και ο συγγραφέας Χάινριχ Μαν, αντιδρώντας στα μέτρα των Ναζί μετά την πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ, εγκαταλείπουν τη χώρα ο πρώτος και την Πρωσική Ακαδημία των Τεχνών ο δεύτερος.

Την ίδια μέρα, ο Αδόλφος Χίτλερ πείθει τον καγκελάριο Πάουλ φον Χίντενμπουργκ να καταστείλει τις πολιτικές ελευθερίες και την ελευθερία του Τύπου, επιτρέποντας έτσι στους Ναζί να συλλάβουν χιλιάδες από τους αντιπάλους του. (Gleichschaltung)

1943: «Ηχήστε σάλπιγγες…» απαγγέλλει ο Άγγελος Σικελιανός στην κηδεία του σπουδαίου έλληνα ποιητή Κωστή Παλαμά στο Α’ Νεκροταφείο, η οποία εξελίσσεται στην κορυφαία -ίσως- αντιστασιακή εκδήλωση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, με τη συμμετοχή χιλιάδων κόσμου.

www.onalert.gr

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...